An Introductory Speech for the Awarding Ceremony of Intramurals

To our dearest University President, Rev. Fr. Enrico Peter A. Silab, OAR; honored guests, teachers, parents, students, ladies and gentlemen:

Every school year, University of San Jose-Recoletos spends its week-long Intramurals playing the usual sports and games but this year is a different and refreshing year when we presented child-like fun games toward the promotion of camaraderie among teachers, parents, and students as well as re-living their childhood memories.

This morning, we are gathered here to witness the climax of Intramurals celebration: the awarding of certificates of medals to qualified participating departments and athletes of the first ever Larong Pinoy Intramurals 2013, the games of heritage.

This awarding ceremony aptly underscores a successful engagement of students in creating youthful energy and fun atmosphere at school as they play traditional filipino street games.

Ladies and gentlemen, I won't hold you captive with a long message this morning for I share the same eagerness to know who the awardees are to congratulate them for a job well done and to see the repeat performance of the champion in the cheer leading category. So let me take this opportunity to welcome you all to this significant occasion.

Welcome and Adelante!

Self-made Filipino Oratorical Speech

            Ako ay isang kabataang Pinoy ng henerasyon ngayon. Ako’y nakatayo dito na puno ng pag-asa sa aking hinaharap. Natatanaw ko ang magandang bahaghari ng isang maasahang bukas. Hindi ako natatakot na pasulong na sumugod sa laban. Isang pribliheyo at karangaln sa akin ang maging isang Pinoy.

            Mga kababaihan at mga ginoo, magandang umaga.

            “Filipinos are worth dying for .” Ito ang tanyag na linya ng yumaong si Ninoy Aquino. Ito ba talaga’y totoo o isang pahyag lamang? Ang mas mahalaga, bakit tayo karapat-dapat nito?

            Mano po, opo, kagandahang-loob, at bayanihan ang ilan sa pagpapahayag at pagpapakilala ng ating mayamang kultura at tradisyon na nagpatanyag sa mga Pinoy. Kung kayang ipagmalaki ng mga sikat na artistang Pinoy ngunit tubong Amerika tulad ni Apple de App ng Black Eyed Peas ang pagkamangha sa kultura, tradisyon, at wikang Filipino, bakit hindi magawa ng karamihan sa ordinaryong Pinoy?

            Mula sa sinaunang taon hanggang sa modernisasyon ngayon, mula sa bentilador nagging air condiotioner, megapon naging magic sing, harana nagging panliligaw sa teks. Ito ay ilan lamang sa mga halimbawa ng malaking pagbabago at puwang sa ating henerasyon.

            Gayunman, ang mga Pilipino ngayon ay tinabunan na ng modenisasyon. Sa halip na buhayin ang pambangsang pagkakakilanlan., an gating kultura ay unti unti ng nawawala sa utak ng mga Pinoy lalo na sa kabataan. Sila’y lubos na nagigipit sa bagong teknolohiya para makabilang sa bagong nahuhumalingan ng bayan. Teknolohiya at modernisasyon, kung aabusuhin ay magiging dahilan ng pagkalunod ng kultura. Dahil sa modernisasyon, ang iba ay sumasabay sa agos at simpleng umaangkop sa kulura ng iba.

            Naalala niyo ba si Juan Tamad na humiga lang para maghintay na mahulog ang bayabas sa kanyang bibig? Ito ay maaaring mangyari sa atin na masyadong nagdedepende sa teknolohiya at modernisasyon. Ito ay maaaring humantong sa pagkawala n gating kultura. Kung karapat-dapat mamatay para sa mga Pinoy, hindi ba karapat-dapat rin mamatay para sa ating kultura na siya mismong ating pagkakakilanlan?

            Ako ay tumatawag sa aking kapwa kabataan.  Mayroon pa ring trabahong dapat gawin. Simulan na nating ipulupot an gating mga manggas, maghanda sapagbuhos ng pawis at mamuno sa halip na magpawalang bahala nalang. Isaisip natin palagi na tayo ang susunod na magiging bloke o haligi ng ating bansa. Samakatwid, tayo dapat ang taga dala ng sulo para magbigay ilaw.